Ik ben ooit eens afgewezen bij een sollicitatie voor een baan bij een zaadveredelingsbedrijf omdat ik ‘te filosofisch’ werd bevonden. Dat kwam wat onverwachts. Naïef als ik was. Ik ben na die afwijzing op het strand gaan zitten en begon eens rustig te filosoferen over de betekenis van deze afwijzing. Wat kon ik hiervan leren? Had ik een blinde vlek die bij hen duidelijk zichtbaar was?
Waarschijnlijk wel. Ik was te filosofisch om op dat moment in hun bedrijfsfilosofie te passen. De tuinbouwsector is in mijn optiek een ‘doeners’ sector. Superondernemend, vooral toch wel door die ‘niet lullen, maar poetsen’ mentaliteit. Dat slaat soms door op bedrijven die nauw verbonden zijn aan deze sector.

Niet lullen maar poetsen
Ik houd wel van een beetje lullen. Niet zo van poetsen geloof ik. Ik zit met mijn hoofd vaak in de wolken. Denk graag na over abstracte concepten, zingeving, utopieën en dystopieën, de mensheid, de illusie van ons ego, de dood, dat soort vrolijke thema’s… En uit dat denken komen allerlei vragen voort, maar zelden een antwoord. Daar kan je je gewas niet mee laten groeien natuurlijk.

Er zit een filosoof in mij en dat maakt mij soms te theoretisch voor het werk voor handen. Zolang ik mij daar bewust van ben, kan ik af en toe aan het stuur trekken om terug naar het gewenste pad te gaan. Het pad van poetsen, zo gezegd.

Tussen perkgoed en Fresia’s
Dat zaadje van die filosoof is echter geplant in de kassen. Tijdens het ‘poetsen’. Op de vele zaterdagochtenden als middelbaar scholier onkruid wiedend tussen het perkgoed. Of fresia’s oogsten. En dat je dan zover achter in de kas bezig was, dat je de radio urenlang niet kon horen. De verveling slaat toe. Je maat naast je vraagt wat de tijd is. En dat je dan antwoord; wat is ‘tijd’ eigenlijk?
Of dat je aan je baas vraagt welke paden water nodig hebben en dat hij dan zegt ‘alles’. En dat je dan naar je maat kijkt en aan hem vraagt; wat betekent ‘alles’ eigenlijk? En voor je het weet heb je het over zwarte gaten en kwantumfysica, totdat het een andere oudere collega te veel wordt en snauwt; ‘minder denken, meer doen!’

…en dat je dan denkt; wat is ‘denken’ eigenlijk? Wat zijn gedachten, en hoe zien de gedachten van een hond eruit? Of een mens dat blind en doofstom geboren is? Wat is bewustzijn? Ik wist daar als middelbaar scholier geen antwoord op, en nu nog steeds niet eigenlijk. Maar die zoektocht is mij nooit gaan vervelen. Filosofie gaat soms meer om de vragen dan de antwoorden.

Denken en Doen
Ik ben dankbaar voor alle zaterdagochtenden en vakantiedagen die ik in de kassen heb kunnen werken als tiener. Deels omdat het mij introduceerde aan het vakgebied waarin ik nu nog steeds vanuit een ander perspectief operationeel ben. Deels omdat het mij de nodige poen verschafte om er op de zaterdagavond weer een feestje van te maken. Maar achteraf, nog veel waardevoller, omdat het mijn hoofd de rust gaf om op zoek te gaan naar vragen die ik nu nog steeds interessant vind. Door voorovergebogen over het gewas met mijn maat de diepte in te duiken. Lekker lullen tijdens het poetsen.